دارم به این فکر میکنم که بعد کنکور یادداشت ها و خلاصه نویسی هامو هم میتونم بفروشم:)) اصلا میرم مدرسه خودمون مزایده میذارم:| :))) به وبلاگیا تخفیف میدما:))
اصلا حدیث داریم از مرحوم انیشتن که می فرمایند: دو چیز بی پایان است! کائنات و میزان ماتریالیستی اسی بلک:))
.
یکی دیگع از فواید تنهایی:
قشنگ متوجه میشی بود و نبودت هیچ تفاوتی باهم نداره. یه جورایی وقتی دنیا رو بدون خودت می بینی متوجه بی اهمیتی همه چیز میشی، بیشتر از قبل.
انگار همه چیز یه بازی مسخره است!
.
فکر میکردم هرگز چیزی اندازه ی ادبیات خوندن منو به وجد نمیاره! فکر میکردم ادبیاته که بهم انگیزه میده و قلبم رو روشن میکنه، ادبیاته که باعث میشه احساس زنده بودن بکنم، که زندگی برام ارزشمند شه! ولی میدونید چیه؟ این روزا متوجه شدم چیزی که من رو زنده نگه میداره و به زندگیم شور میده نفس ادبیات نیست، تلاشه، تقلاست! دونستن اینکه هنوز چیزی هست برا بدست آوردن! هنوز مسیری هست واسه رفتن!
مطمئنم که این قضیه واسه همه صدق میکنه! چه لیلا، چه عباس آقا بقال سر کوچه، چه کاظم، چه کریستف کلمب چه مرحوم سعدی!
همه خوشحال ترین حالتشون وقتیه که دارن دست و پا میزنن! وقتی واسه زنده موندن تلاش میکنن.
من این رو با پوست و گوشتم حس کردم و واسه همین اصلا دلم نمیخواد این سه ماه تموم شه!
پ.ن: البته هنوز ادبیات بهترین منه:)
پ.ن2: به طور طبیعی هرکدوم از اینا میتونست یه پست باشه ولی پست کوتاه به من نمیاد:))
درباره این سایت